යසෝදරාවත

සාරාසංක්‍ය කප් ලක්සය පෙරුම් පුරා
සොළසා සංක්‍ය කප් ලක්සය පෙරුම් පුරා
සූවිසි සංක්‍ය කප් ලක්සය පෙරුම් පුරා
මෝරා පුබුදු මල ලෙස බුදු වු ලොව් තුරා


නිම නැති සංසාර සාගරය පීනලා
නිම නැති වස්තු ඇස් ඉස් මස් දන් දීලා
නිම නැති වීරියක් කෙරුවාය හිත වෙලා
නිම නැති බුදු බවට ජීවිත දන් දීලා

දීපංකර බුදුන් ලෝකෙට පහළ වෙනා
සුමේද නම් තපසුව බෝසත් එදිනා
කඳුරැලියේ වැඩ සිටි මහතා එදිනා
මේ මහතා මතු බුදු වෙයි වදාරනා

සිරි හස්තෙන් මල් පූජා කළ තැනදී
දෙසිතක් නැතුව නියමයි එක සිත් පැහැදී
දෝත පුරා වැඳ පිදු රඹගම් පුරදී
නියත විවරණේ ලැබුණේ එතැන්හිදී

සූවිසි බුදුන්ගෙන් විවරණ ලබා ගෙන
ආයුස තිබෙන පමණක් එහි වැඩ සිටින
වෙසතුරු වෙලා තපසේ ගොස් වැඩ සිටින
අහස පොළොව මෙන් අන්තිම දන් දෙමින

සහම්පතී වැනි අන්තිම වැඩි ගමන
සම්බ උණේ ළං වී බුදු බව සොඳින
සැම දෙවියෝ රැුස් වී සිට සැළකරන
බඹ ලොව ලක්ස ගණනක් දිව සිරි විඳින

කා ලේ බුදු වෙන්ඩ සරි උණිය මහතු නේ
ආ ලේ ඉතින් ඇරලා යමු සුවාමි නේ
කා ලේ බලා වැඩ සිටි බෝසත් එදි නේ
සී ලේ ගුණේ බැලූවොත් උපදින්ඩ අ නේ

දී පේ දේසෙ උපදින කුල කොතන බ ලා
කෝ පේ නො වී මව්පිය කවුද විමස ලා
රූ පේ කවුද සරණෙට මට සිතා බ ලා
දී පේ උතුම් දඹදිව දිවසින් දැක ලා

සුදොවුන් නිසා මායා මව් කුස දැක ලා
පන් සියයක් රූ ඇති කිරි මව් දැක ලා
අගමෙහෙසුන් කැටුව ම එන බව දැක ලා
ඉතින් දඹදිවට යෙමි මම වදා ළා

රන් යහනේ සැතපෙන කල බිසවුන් ට
පුන් සඳ මඬල අහසින් ඒ යහන පිට
රන් කඳ ලෙසින් වැඩියා සුදොවුන් ළඟට
තුන් ජාමෙට පෙනුණා සඳ මඬල මට

දණක් පමණ මල් අතුරපු දිව යහ නේ
පමණක් බිසව් සැතපෙන කල දුටු සී නේ
මැණිකක් දකින කොට ගැබ ඇතුළට වැදු ණේ
මොන මොන දෙයක් දෝ නො දැනෙයි සුවාමි නේ

මහමායා සැතපෙන කල මල් යහ නේ
අහසින් රිදී පරුවතයක් එම යහ නේ
දහසක් බිසෝවරු වට කර මුර සිටි නේ
මහ රජු හට සැළ කෙරුවා මෙම සී නේ

නේරංජනන් ගංගාවේ සුදු වැල් ලේ
නේරංජනේ ඉස්නානේ නෑවිල් ලේ
පැන්නා වටකරට සුවඳට මන ලොල් ලේ
පෙන්නා දිදී දරු සීනය පෙළින් පෙළු ළේ

දෙනෝ දහක් අඟනෝ මට මල් නෙළු වා
අනෝතත්ත විල මැද යහනක ඉඳු වා
කන්‍යා ලියෝ දෙදෙනෙක් පැන් නෑවෙව් වා
අනෝතත්ත විල මම සීනෙන් දුටු වා

සු දු සක ලෙසට ඇත් පැටියෙක් විත් යහ නේ
සු දු සොඬ ටිකෙන් මගෙ බඩ පිරිමදිති අ නේ
සු දු යම් දෙයක් සිදු වෙයි මම දුටු සී නේ
සු ද සුන් නිරිඳුනේ මොක දැයි ඔය සී නේ?

පි රි සිදු බමුණු ගෙන්නා මහ රජ එදි නේ
කි රි බත් කවා දෙවනුව ඇසුවා සී නේ
නි රි ඳුනි අපල නැත කාටත් ඔය සී නේ
පි රි සිදු බෝසතෙක් උපදි ය ලොවට අ නේ

සුද්දෝදන නරනිඳුනේ අසනව ට
නපුරු සීන නො පෙනෙයි පින් කළ අය ට
පෙනුණු සීනෙ දරු සීනේ ම යි ඔබ ට
පින් ඇති බෝසතෙක් උපදිය තුන් ලොව ට

ර න් යහනේ සැතපෙන කල බිසවුන් ට
ර න් මාලාවක් තිබුණා යහන පි ට
ර න් දම විගස දැමුවා දෙවියෝ කර ට
අ ලූ යම් වේලෙ ඔය සීනෙ පෙනුණි ම ට

ම හ සෙ න් රැස්ව කුඩ කොඩි ගෙන වටකර ට
අ හ සි න් ඇවිත් රන් තරුවක් දෙරණ පි ට
වි ග සි න් ඇහිඳ ගත්තෙමි අමයුරු ලෙස ට
සී නෙ න් තරුව ගිලූණා මගෙ ගැබ තුළ ට

මහමායා සැතපෙන කල මල් යහ නේ
මහමෙර මුදුනෙ ආසනයක වැඩ ඉඳි නේ
අසල ගමක පුන් සඳ පිරිමදිමින් නේ
මහ රජුනේ මොක දැයි ඔය දුටු සී නේ?

රිදී යහන සැතපෙන කල බිසවුන් ට
පිරී දෙතන කිරි එරිලා කරඬුව ට
රිදී කඳකි නයි පැටියෙකි දරණ ව ට
නෑරිය දරු සීන පෙනුණා බිසවුන් ට

ඉ ති න් ඇවිත් බමුණෝ වාසල් දොර ට
සො ඳි න් සීන තෝරා දුන්නේ රජු ට
මෙ තු න් ලොවට නායක පුන් සඳ ලෙස ට
උ තු ම් බෝසතෙක් උපදි ය තුන් ලොවට

ද හ ස් ගණන් සිටි දෙවඟන අත් හැර ලා
ද හ ස් සිය දහස් දිව සැප අත් හැර ලා
ම හ ත් ගුණැති මායා මව් සඳ දැක ලා
අ හ ස් උඩින් පුන් සඳ ලෙස වැඩම ක ළා

මා යා බිසවුන්ට දොළ දුක් හට ගැනි ලා
ද යා සිතින් සැම යදියෝ රැස් කර ලා
කි යා සැම තැන ම වාසල් කරවා ලා
ගි යා බිසව දන් සැල් දැක සතුටු වෙ ලා

දොළ උපතක් උදු මායා බිසවුන් ට
අරිති වහති වාසල් දොර නුවර ව ට
දොරටු සතර වාසල් හැර දන් දෙන් ට
දොළ සන්සිඳුණි මහමායා බිසවුන් ට

දෙවනු දොළක් හට ගත්තේ බිසවුන් ට
නුවර සැම තැන ම දිව පුරයක් ලෙස ට
පවර උතුම් මණ්ඩපයක් සොඳ රුව ට
නුවර වට ඇවිද වැඩියා මණ්ඩපෙ ට

සල් උයනට යන්ට දොළ දුක් උණිය ම ට
රන් රිදියෙන් සරසන්නේ උයන ව ට
සතර වරම් දෙවියෝ මුර ජාම ව ට
සන්තොස වෙමින් වැඩමෙව්වේ උයන ව ට

ස ල් උයනට වැඩියේ බිසව් මන ලො ලා
ම ල් පිපිලා බමරුන්නේ නද විපු ලා
ස ල් කඳ නැමුණි බිසවට බිම පාත් වෙ ලා
ක ල් දැන දස මාස සපිරිණිය ගැබ තු ළා

මැණික් කරඬුවේ ගනරන් පිළිම ලෙ සා
මෑණියන්ට පෙනි පෙනි කුමරුන්ගෙ ඇ සා
සැදී නොයෙක් අබරණ පැළඳී යස සා
පෙනී සෑම දෙවියෝ වැඩියා විග සා

ව ඩා සිරිහස්ත සල් කඳ උඩින් ද රා
ව ඩා පළඳින්ට මල් කඳ නැමුණු පු රා
වි ඩා හැර අල්ලමින් අත්ත මනහ රා
ව ඩා වටකරට තිර ඇද එවිසිතු රා

ක ල් දැනුණේ දසෙකඩ මස පිරුණු තැ නේ
රැ ල් පුළුනේ බරකුත් බඩට නො දැණු නේ
ම ල් පවනේ එන ලෙස සොඳ සිහිල දැ නේ
ස ල් උයනේ දී ව ද කුමරු බිහි උ ණේ

අහසින් ඇවිත් දෙවියෝ වටකර සැදු ණේ
දහස් ගණන් සුරඟන වටකර සැදු ණේ
වෙහෙස නැතිව බිහි වුණි කුමරු විගසි නේ
මහබඹු ගෙනැත් වැඩුවා රන් දැල සොඳි නේ

33. බිහි වුණි කුමරු පුන් සඳ ලෙස රන් දැල ට
මනනඳ කුමරු බලමින් තුන් ලොව එවි ට
මට වැඩි කෙනෙක් නැති බව දැක තුන් ලොව ට
සිහනද පෑ ය එවිගස කුමරු මනතු ට

පියුම් සතක් පිපුණිය ඒ කුමරුන් ට
පියුම් පිටින් වැඩ බැලූවේ සතර ව ට
උතුම් නාද පෑ සිදුහත් කුමරුන් ට
රන් කිරි මේ වඩති එවිගස කුමරුන් ට

නොයෙක් කිරිමවුන් දෙපසේ නෑර ව ට
දහස් ගණන් නිම නැති ගෝසාව කො ට
දෙපෝදාට පායන පුන් සඳ ලෙස ට
නොයෙක් පෙරහරින් වැඩියාය රජ ගෙ ට

දහස් ගණන් මුරකාවල් වටකර ට
දහස් සිය දහස් දිව මල් යස ලෙස ට
දහස් පුන් සඳක් ලෙස ඒ කුමරුන් ට
සොළොස් වයස පිරුණා මේ කුමරුන් ට

දුනු සිල්පය සැදුණේ අප බෝසතු ට
යසෝදරා අගමෙහෙසුන් පළමු සි ට
එකුන් තිසක් අවුරුදු ගිහිව වැඩ සි ට
උතුම් සිරි සැපත හැර බිසව සහ තු ට

සසර කළකිරි තපසට සිත් පැහැ දී
බොහොම බිසව් ඇරියේ රජ යන්ට නො දී
කොහොම උණත් අද යමි මම මෙතැන්හි දී
මහණ වෙන්ට කළකිරුණේ උයනේ දී

දිව යහනේ බෝසත් නැගිට විගසි නේ
ගිහි සැපතය හැර යමි මහණට ඉති නේ
ඔන්න කවුද දොරටුව ළඟ සිටින් නේ
චන්න මමයි දොරටුව ළඟ සුවාමි නේ

සංසාරේ ඈත ම සිට පෙරුම් පි රූ
දැන් කාලේ ආවා පෙරටුව කුම රූ
ඉතින් මහණ වෙන්නේ දැක මගෙ කුම රූ
පින්වත් උතුම් ඉපදුණි රාහුල කුම රූ

ම ගේ යාළු එන්නේ නුඹ ඈත සි ට
අ ගේ ඇති ගමන් අද විතරයි මෙ ම ට
අ ගේ ඇතිව ආබරණත් දියන් ම ට
ම ගේ යාළු අසු සරසා දියන් ම ට

ග ලා කඳුළු වැටෙමින් ඇමති එම වි ට
බ ලා මගේ කුමරුන් එමි සහතිකෙ ට
වැ ඩ ලා බිසව් සිටිනා මාළිගාව ට
දැ ක ලා බිසව් සැතපෙන සැටි යහන පි ට

සි රි හස්තෙන් රන් බාපත අල්ලා ලා
සි රි පද රන් පඩි කඳ පිට තබා ලා
පි රි සිදු යහනෙ සැතපෙන පුන් සඳ ලී ලා
සි රි පද ගත්තෙ ආපසු කිසිවක් නො බ ලා

අ මු ණ ක් පමණ මල් අතුරපු යහන පු රා
ප ම ණ ක් එරුණි කුමරුට රන් කිරි තිස රා
ක ව ද ත් වරද නැති පින්කඳ යසෝදරා
ව ර ද ක් බුදු බවට පැමිණේය අන්ත රා

ස ත් බඹයක් නිල් වරලස මිදී ලා
අ ත් බඹරෙකු ලෙසට වරලස කැරකී ලා
සි ත් ලෙස කුමරු යහනේ කිරි බොන ලී ලා
අ ත් හැර ඉන්ට බැරි වෙයි රන් කුඹු දැක ලා

පෙරුම් පුරා ගෙන එන්නේ ඈත සි ට
පතා සතුන් දන් දුන්නේ බුදු බව ට
කතුන් සැමට නායක පුන් සඳ ලඳ ලෙස ට
ඉතින් කතා කෙරුවොත් මගෙ බිසොවුන් ට?

ර න් යහනේ සැතපෙන මගෙ බිසවුන් ට
ළං කර කුමරු බැලූවෝතින් යහන පි ට
ර න් ලිය වැලකි සිරි හස්තය කුමරු පි ට
පි න් කඳ බිසව් සැතපෙන සැටි දුටු නෙත ට

මැණික් කරඬු කට ලා කිරි බොන කුම රූ
අනික් දෙයක් දුටුව ම මොකට ද නිස රූ
වෙනස්කමක් සිතුවේ නැත මට අයු රූ
සිතක් දරා ගෙන නෙත් දෙක කඳුළු පි රූ

සාගර ජලය මදි ඇඬුවා මා සින් දා
කීකරු ළද ලියක් මේ ලෙව් තුළ ඇද් දා?
වෙන් කර අද ම යන්නේ බුදු බව සින් දා
සුන් කර කෙලෙස් දුරු කර එක සිත් පැහැ දා

එක අඹු දරු නිසා මම කල් බැඳීම ය
නිම නැති සතුන් සසරින් ගොඩ ගැනීම ය
අද මම මහණ වෙමි ආලය හැරීම ය
පුදුම කුමරු රුව ඇති මගෙ රාහුල ය

පැ තු ම් බලෙන් දෙන්නා ආවේ පේ වී
ක තු න් සැමට නායක බිම්බා දේ වී
ඉ ති න් සසර ඇවිදින්නේ නැත දේ වී
ගො සි න් බුදුව එන කල් සිටපන් දේ වී

ස ඳු න් සුවඳ මල් අතුරපු යහන පු රා
යො දු න් ගණන් පැතිරෙයි සුවඳ මනහ රා
රු වි න් උතුම් රුව ඇති මගේ යසෝද රා
සො ඳි න් බුදුව එන්නෙමි මම එලොව්තු රා

පිරිසිදු එරන් කඳ සේ බිසවුන් හැර ලා
සිරිපද මම ගත්තේ ආපසු නො බ ලා
වීරිය කරන්නේ බුදු බව සිහි කර ලා
සූරිය මඬල මෙනි ආපසු වැඩි ලී ලා

ආ වේ එන්ඩ අපි දෙන්න ම ඈත සි ට
කී වේ යාළු අපි දෙන්න ම ඈත සි ට
ඇ සු වේ සුවාමිනි කොයිබට වඩින්න ට
ඇ සු වේ ඇමති වැඳලා සිරිපා දෙක ට

පා ළු වේ ය වැඩියෝතින් මෙ අප ර ට
සා ළු සළු ද පැළඳී රන් කඩු අත ට
වේ ළු බුදු බවට බාදා නො කර ම ට
යා ළු ඇමති අසු සරසා දියන් ම ට

ක ඩ කඩා වචන නො කියති බෝසතු ට
අ ඬ අඬා ගොසින් කන්තක අසු ළඟ ට
අ ඬා දොඩා අසු සරසයි සොඳ රුව ට
ව ඩා සිරි හස්ත පිරි මැද අසුගෙ පි ට

සැරසී කුමරු සැණෙකින් යන්ට එම ව රා
සිරිගණ සිරි පතුල් පඬි කඳට බර ක රා
සිරි රන් කඩු මුණෙන් ඇරලා එරන් දො රා
පිරිය රාහුලය සහ බිසව් සිහි ක රා

ස ර ණ අදහ මහණට වඩින ගමනට ට
බ ර ණ පැළඳ සැතපෙන කුමරු ළං කො ට
ව ර ල නිල් කලඹ මුදලා යහන පි ට
ද ර ණ උඩ බලා අක් බඹරෙකු ලෙස ට

ස ම න් පිච්ච මල් අතුරපු යහන පි ට
ගි ම න් ඇර බිසව් කුමරුන් තුරුළු කො ට
රු ව න් කිණිහිරිය මල් ගෙතුවා ලෙස ට
ද ම න් සිරි හස්ත කුමරුන්ගෙ ඇඟ පි ට

ළැ ඳී සිතින් මතු බුදු වෙන බව පත න
වි ඳී සිරි සැපත හැර තපසට වඩි න
බැ ඳී සසර ගිහි ගෙයි ආලය අරි ණ
මි දී නිල් වරල ඇඳ පාමුල දර ණ

සෝම ගුණ සිසිල සිඹ සනසන මුහු ණ
පේම ගුණ සොබන කුමරුන් වඩා ගෙ න
පුන් සඳ ළඟ සිටින රන් තරුවක් ලෙසි න
පුන් සඳ මෙන් වඩිති කුමරුන් සිහි කර න

පු න් සඳ ලෙසට බෝසත් වැඩියාය පි ට
ර න් කඳ කුමරු ඇර යමි ඉතින් කෙලෙස ට
ර න් කඳ ලෙසින් වැඩියේ ගංගා තෙර ට
පි න් ඇති මගේ අඹුදරු දකිමි ආවි ට

ස ස ර තිබෙන අගුණය දැක කළකිරි ලා
ප ත ර එකන්තක අසු පිට පැන නැගි ලා
ක ත ර තිස් යොදුන් හිමගත ගෙවා ලා
න ත ර වෙන්ඩ වැඩියේ ගං තෙර ද බ ලා

පැ න ලා වැලි තලෙන් අඩි තර බර කර ලා
හ ය ලා කට හඬින් හේසාරව කර ලා
නෙ ර වා දෙකන් පොතු අසු කරකැවී ලා
පි න වා ලෙව කෑ ය කුමරුන්ගෙ දෙපතු ලා

ඇසළ මසේ පුර පසළොස්වක් එදි න
එතෙර වෙලා ගංගා වැල්ලට පැමි ණ
අබරණ මුදාලා සන් ඇමතිට දෙමි න
එතෙර වෙන්ට ගංගාවෙන් වදාර න

ප ව ර උතුම් මගෙ හිමිසඳ ඔබ හැර ලා
ඉ ව ර නො වන ගිනි කඳ අප හට දී ලා
අ ව ර ගිරග වැටුණා ලෙස වේය මු ලා
නු ව ර ගොසින් මම ඉන්නේ කවුරු බ ලා?

පිරිසිදු එරන් කඩුවක් සුරතට ගනි තී
පිරිමැද කේස දාතුව අහසට අරි තී
සිරි කුල උතුම් සක් දෙව් දාතුව ගනි තී
පිරිකර පළමු කොට දුන්නේ සහම්ප තී

අ ඬා ඇමති බිම පෙරළෙයි දෙරණ පි ට
ව ඩා සිරිහස්ත දිගු කොට අසු ළඟ ට
ක ඩා දමා යමු තුන් දෙන ම නිවන ට
අ ඬා මැරී අස් රජ ගියෙ දිව පුර ට

අ ස් රජු සමග බෝසත් නැති සෝකේ ට
හි ස් කර අරින්ඩ ද අද හිමි මා ගම ට?
රැ ස් කර කියමි උණු දේ පිය නිරිඳු හ ට
වි ස් තර හිමි සාමි අවසර මට යන් ට

ආබරණ ද අවසර දී ඇමති හ ට
සාගර ජලෙන් පලයන් පසු නො බැස සි ට
පිය නිරිඳුට කිය මගෙ පුතු දැක ඉන් ට
යසෝදරා දේවිට කිය සැනසෙන් ට

ච න් න ඇමති නුවරට ගිය කල එදි නේ
ඇ න් න පැනපු සිහ දෙන ලෙස බිසව් අ නේ
ච න් න යාළු මගෙ හිමි සඳ අද කොත නේ?
ගෙ න් න වරෙන් මගෙ හිමි සඳ දකින මෙ නේ

රෑන එරන් කෙඳි සේ රන් කෙඳි පීරා
පීන පයෝදර ගනරන් කරඬු යුරා
වහම මොක් නිවන් සාදන මුනිඳු පුරා
යහන පිට වැටී අඬතෙයි යසෝ දරා

සි තා ගෙන ගියේ බුදු වෙන්ඩමයි සිත
ප තා ජාතියේ ඔබට ම සරණ වෙත
ප තා ඉතින් බැඳ දුන්නේ මීට අත
ක තා නො කර මට වැඩියේ මන්ද සිත?

මුව ජාතියේ ව ද පළමුව උප න්නේ?
එම ජාතියේ සිට නෑර ම මම එ න්නේ
කොයි ජාතියේ උපණත් මෙහෙසුන් ව න්නේ
මේ ජාතියේ ඇයි මා තනි කර ය න්නේ?

එ දා ගියේ තපසට දෙන්න සහ කැ ලේ
ව ඩා දෙදරුවන් උකුළට රැගෙන ලො ලේ
බෙ දා උණිමු පන්සල් දෙක ම එක කැ ලේ
මෙ දා මොකද තනි කර යන්ට මම ක ළේ?

සි තා ගෙන ම වැර වෑයන් කර උණි මි
ප තා පෙරුම් බලයෙන් නෑර ම ආ මි
ගො තා දෑත බැඳලා අප දන් දුණි මි
ක තා මට නො කර වැඩියේ මන්ද හි මි?

තෙ මා වැටේ මගෙ සළුපිළි නෙත් පුර වා
අ මා රසක් වැනි හිමි සඳ සිහි වෙන වා
ද මා කුමරු වැඩියා මට සිහි වෙන වා
මෙ මා ඇර ලියෝ ලෙව් තුළ ඇද්ද ත වා?

උන්නෙමු අපි ඉපිද ලෙහෙනුන් කුලේ එ දා
වැටුණේ ජලය මැද සමුදුරයේ බිළි ඳා
දැනුණේ කරපු වීරිය ගොඩ ගන්ට එ දා
හිමි රජුනේ මග ඇරියේ මන්ද මෙ දා?

රුව ඇති පුතුන් වැදුවා මම වැරදී ද?
රුව ගුණ තේජසක් මගෙ අඩු වුණා ව ද?
ගරු සරු නැතිකමක් මාතින් යෙදුණා ද?
මරු බිඳ බුදු වෙන්ඩ සීනෙන් පෙනුණා ද?

කි ර ලා බිජු රකින සැටි හිමි අස න්නේ
වැ ර ලා දෙපය අහසට නගමින් ඉ න්නේ
අ ඬ ලා මගෙ ළසෝ ගිනි දැන් ඇවිළෙ න්නේ
නො ව ලා ළැම ද අත තබමින් අඬ න්නේ

වනන්තරේ සෙවණැලිවල සිටි න්නේ
ගිමන් හැර සයන අඳුරට නො පෙනෙ න්නේ
නිරන්තරේ මට ගිනි කඳ ඇවිළෙ න්නේ
රන් බඳ ළැමද අත තබමින් අඬ න්නේ

සු ව ඳ බොජුන් වැළඳු මගෙ හිමි සඳ ට
නි බ ඳ බොජුන් රස කර දුන් වළඳන් ට
සු ව ඳ පලාපල වැවියන් හිමියන් ට
සු ව ඳ මල් නිතර පිපියන් රන් කඳ ට

පි රි ය ලෙසට සැතපුණු අපෙ මල් යහ නා
බැ රි ය ඉතින් දැකලා මගෙ පපුව ද නා
වී රි ය බුදු බවට බාදා නො ව වඩි නා
සූ රි ය මඬල වැනි ඔබ සැතපුණු යහ නා

වෙසතුරු වෙලා වැඩි දා ඔබ සිහි ඇද් දා?
රස තුරු හිමේ සොයමින් රැක්කා නො වෙ දා?
කරදර සිතක් සිතුවේ නැතුවා නො වෙ දා?
පරතෙර නැතිව රැක්කාව ද මහිමි ස ඳා?

ස ඳ ලප ලෙසට කැටුව ම ආවා නො වෙ ද?
අ ද මා හැර යන්ට කීවේ කවුරුන් ද?
ස ඳ මහ නුවර ඉන්නට කිව්වා නො වෙ ද?
එ දා අඬ අඬා පස්සේ ගියාව ද?

බා දා නැතුව දන් දුන්නේ කුමරු මෙ මා?
එ දා ඉතින් මම වේස්සන්තරව ත මා?
ව දා රුවට සිටි කුමරුන් රාහුල මා?
මෙ දා ඉතින් වැඩියේ ඇයි ද මා ද මා?

ර හ ස ක් මගේ කවදා වත් නැත මෙතු රා
වෙ හෙ සක් වෙන්ට ඇරියේ නැත යසෝද රා
ය හ ප ත් මම ඇඬිමි නිම නැතිව නුඹ ක රා
ද හ ස ක් ගුණැති මම ව ද සොඳ යසෝද රා?

කා ර ණා ව බුදු වෙනවා ලකුණු දැ නේ
නෑ ර කැ ටු ව ආවා මම සරණ ගෙ නේ
බා ව නා ව තොර නො කරමි සිතින් අ නේ
මා ළි ගා ව අද අඳුරුයි සුවාමි නේ

ද රු ව න් එදා අත් බැඳලා දන් දු න්නේ
එ රු ව න් තනේ කිරි එරිලා කුමරු න්නේ
අ ඬ මි න් එදා සිරි පා මුල වැටෙමි න්නේ
මෙ ලෙ සි න් වෙහෙස වුණු මට ඇයි ගිනි දු න්නේ?

කිඳුරු වෙලා අපි දෙන්න ම උප න්නේ
අඳුරු සඳ පව්ව එකඟව වැස උ න්නේ
සොඳුරු අපි දෙන්න එක රෑට වෙන් උණේ
දෙ දරා ඉතින් අද දක්වා අඬ න්නේ

ග ණ න් නැතුව අප දුන්නේ අත් බැඳ දා
ග ණ න් නැතුව ඇඬුවේ මම ඔබ සන් දා
කි ය න් ඉතින් මම කළ වරදක් ඇද් දා?
හෙමි න් මහණ වෙන්නට වැඩියේ ඇයි දා?

නිම නැති සතුන් වුණු කාලේ පෙරුම් පු රා
පියයුරු පෑවේ නැත කවදත් වෙනස් ක රා
මේ වැනි පෙරුම් පිරු මට කරන අනද රා
අම යුරු මම නො වෙ ද බිම්බා යසෝද රා?

අනගි මුතු මැණික් අබරණ ගළවාලා
අනගි රන් පේස පා මුදු ගළවාලා
කනක කුණ්ඩලා බරණත් ගළවාලා
මලානිකව සිටියේ බිසව ගල්වෙලා

විලාප කිය කියා ඉඤ්ඤයි අඬා දො ඩා
ගලා කඳුළු නිම නැතිව ම ඇඬුම් අ ඬා
කලා පිලා උණු තැන් නිම නැතුව අ ඬා
කරලා මෙමට ගියෙ දෝ වෙන දාට ව ඩා?

ඇතා වෙලා හිමයේ ඔබ උපන් එ දා
සිතා ඇවිත් විද හෙළුවේ වැදි නො වෙ දා?
පතා අහිරිගා සිටියේ මම නො වෙ දා?
පුතා දමා වැඩියේ ඇයි මහිමි ස ඳා?

මහ ඔසු පඬිව ඔබ මට කරපු පුවත රා
අඹරා බත් මාළු ඇඟ ඉස සිට තව රා
නො මරා මරන්නට කළ දේ මට මිහි රා
අමරාපති දේවිය මම යසෝද රා

නිම නැති තපස් රැක්කා මම කැටුව ගොසින්
එම දවසේ වත් නිම නැති වැඳුම් පිදු ම්
පමණක් වරද වත් සිහි නැතිව මට ඉති න්
එහෙම හිටපු මා ඇයි තනි කළේ ඉති න්?

හිමයේ ගොසින් මල් යහනක නිදනව ද?
කොමළ අනගි සිරිපා දෙක රිදෙනව ද?
හිගේ නැතිව දෙවියෝ මුර කරනව ද?
මගේ ඇත් රජුනි හිමි අද කොතැනක ද?

සෑ ම වරද තිබුණත් හිමියනේ ම ට
කෑ ම රස බොජුන් දුන්නෙමි සොඳ රුව ට
බෝ ම එපිට වඩිනා හිමය පසු කො ට
සෑ ම සියලූ දෙවියෝ පිහිටයි ඔබ ට

කැලේ තිබෙන කොයි දේ වත් රස වේ වා
මලේ බඹරු ලෙස පිරිවර ඇති වේ වා
අව්වේ තිබෙන රැස් මාලා අඩු වේ වා
ගව්වෙන් ගව්ව දිව මාළිග සෑදේ වා

කියන මැසිවිල්ල හිමි හට නො ඇසෙන වා
රන් කඳ මහිමි මට හීනෙන් නො පෙනෙන වා
කම් රස විඳීමක් නැත මම දිවුරන වා
වෙන් කර ගියත් මම සීලේ පිහිටන වා

වෙහෙස උණත් තද දුක් මම ඉවසඤ්ඤ යි
අහස පොළොව ලෙස හිමි සිහි කර ඉඤ්ඤ යි
රහත් වෙන්ඩ මම වෑයම් කරඤ්ඤ යි
ඇහැට දකින තුරු නව ගුණ පුරවඤ්ඤ යි

සත් දවසක් අඹ උයනේ වැඩ සිට ලා
සත් වෙනි දා රජගහ නුවරට වැඩ ලා
පෙරත් බුදුන් කළ දේ දිවැසින් දැක ලා
ගෙනත් අහර වැළඳුවෙ ගං තෙර ද බ ලා

බිම්සර රජුට අවසර දී වැඩම ක ළා
පළමුව බණ ඔබට දෙසමැයි වදා ළා
උරුවෙල් දනව්වට බෝසත් වැඩම ක ළා
අවුරුදු සයක් එහි තපසේ වැඩ සිට ලා

පුන් සඳ ලෙසට බුදු බඳ රුව වැඩුණු ක ලා
සුන් කර මරුන් බිඳ බුදු බවට නිකස ළා
සුජාතාව දුන් කිරි පිඬු වැළඳු ක ලා
එරන් තලිය ඇරියා උඩු ගඟ ඉහ ළා

විත්තිය කිය කියා එන්නේ පළමු සි ට
සොත්තිය බමුණු දුන්නා කුස තණ එවි ට
සිත් ලෙසට ම ගෙන වැඩියේ බෝ මුල ට
තුදුස් රියන් විදුරාසන දුටු නෙත ට

පුරා දහම් සිහි කර මුනි වැඩ සිට ලා
දරා වටකරය දෙවියෝ මුර කර ලා
පුරා මාර සෙනගක් බෝමැඩ පිරි ලා
ලොව්තුරා බුදුව දස බිම්බර බිඳ ලා

පන් දහසක් පවතින දහම් මෙලොව ට
පින් කඳ පළමු බුදු වී ලොව බලා සි ට
සුන් කර සැම සතුන් සසරින් මුදන්න ට
දම් සක් පැවතුවා මුනි රජ පළමු කො ට

උතුම් මුනි රජ ද දිවැසින් බලා සි ට
තුන් ගමනක් වැඩියේ නිසි පිළිවෙළ ට
පන්සාලිස් අවුරුදු වැඩ සිටින්න ට
සුදසුන් රජ නිසා වැඩියේය නුවර ට

උතුම් නුවර දිව පුර ලෙස සරසා ලා
පන්සියයක් රහතුන් පිරිවරා ලා
දහම් දෙසති නෑයන්හට වැඩම ක ළා
රන්වන් බුදු රැසින් සිය නුවර පටල ලා

පිරිසිදු රිදී කඳ සේ අහිරිගා බිසව්
සවනක් බුදු රැසින් සියොලඟ වෙළා බිසව්
පිරිවර සමග රන් ලියවැල ලෙසට බිසව්
සිරිපද පිට වැටිලා ඉඳ අඩති බිසව්

සම්පත් දියන් කියලා රාහුල කුම රූ
පුන් සඳ වට දිලෙන රන් තරුව පිරිවැ රූ
දහම් දෙසති එක් සිත් පහදා කුම රූ
මහණ කළේ එවිගස රාහුල කුම රූ

සුද්දෝදන නිරිඳුට බණ වදා ළා
ලද්ද සෝක හැර දහමට සිත නැමි ලා
වින්ද සැපත් හැර බිසවුන් මහණ වෙ ලා
සුද්ද ඇතුව සිල් රැක්කේ නැණින් බ ලා

කල ක් මෙහෙම සිල් රැකලා යසෝද රා
තෙද ක් පාමි දෙව් මිනිසුන්ගෙ සැක හැ රා
සුග ත් බිසව් මහණට යති යසෝද රා
පල ක් බැඳ එවැඩ උන්නේ යසෝද රා

පින් කළ අයට කාටත් මෙහෙම සත හ ට
සුන් කර කෙලෙස් දුරු කරලා විගසක ට
අහස පලක් බැඳ වැඩ උන්නා එවි ට
රාහුල මාතාව මම් ව ද පළමු සි ට?

පිරිසිදු සිල් රකිමි අවසර රැගෙන සි ට
නො හැර කෙලෙස් දුරු කර බිසව් හණික ට
සිරි සැපතට පැමුණුණු බිසව් හණික ට
පන්සිය පිරිනිවන් පෑවාය එම වි ට

බැඳපු දා ගැබක් ඒ දාතු පිහිටු වා
පිදූ සෑම දෙන එක මල් වරුසා වා
සිදුහත් බුදු වෙලා පින් කඳ වරුසා වා
බුදු වී හස්තයෙන් සෑයට මල් පිදු වා

සකල සම්පත් හැර දමා ගොස් පැවිදි වූවා මෙහෙණි ස ස්නේ
සකල බව දුක් බින්දවා හැර රහත් වී බබළවා ස ස්නේ
සකල නරගණ දෙව් බඹුන් ඈ පිරිස් හට දන් දෙමින් ස ස්නේ
සකල සැපතින් අග‍්‍ර නිවනට යන්ට අවසර ගෙන නො ල ස්නේ

ලැබුණු තැන සිට නියත විවරණ බුදු වෙනා ලෙස මේ කපේ දී
යෙදුණු තම චායාව විලසට නො හැර ආ බැව් සැම තැනේ දී
බුදු වු තැන සිට වෙන්ඩ අවුදින් පළමු නිවනට යන තැනේ දී
පුරුදු ඔබ ලැබු නොයෙක් ඉර්දිය පාපු පෙළහර සැම තැනේ දී

පැන නැගෙමින් සත් සමුදුර ජලය පිටට නො ලසින් දා
වෙන කිසි යම් දෙයක් නො පෙනි මූද පුරා මසෙකු ලෙ දා
දෙවි මිනිසුන් වෙත පාමින් පෙළහර මේ ලෙස එළ ඳා
යස එළදුන් යසෝදරා නිවන් පුරට ගියෙ නො ර ඳා

නෙක නෙක ඉර්දි බල පාමින් මුනිඳුට පුදමින් පෙළහැ ර
දැක දැ ක මුනිඳුන්ට පෙනී අහසට වඩිමින් නෙක ව ර
දුක දු ක නසමින් නිවනට පැමුණුණු උත්තම යසොද ර
එක එ ක මුවකින් ගුණ කඳ කියනු කෙලෙස දෝ මෙම ව ර?

තලෙක දෙතලෙක තුන් තලෙක ඈ පිළිවෙළින් අහසේ සිට න්
ඉඳුරුපති මහ බඹ ද නා ගුරුළුන්ගෙ නන් වෙස් ගෙන සොඳි න්
අවට සැදි සිටි පිරිස් හට මම යසෝදරා යයි පවසමි න්
සුගත සමිඳුට නොයෙක් තුති දී පෑවෙ එදවස පිරිනිව න්

මෙබඳු පාදේ උපන් සැම ඉතිරින්ගෙ මස්තක පිට සෑ දූ
කිරුළයක් බඳු යසොදරා දේවියගේ ආකාරය සු දූ
සවන කරමින් සියලූ දිගැසින් මතු එමෙන් උපදින ලෙ දූ
සකල පින් කරනා වු අටියෙන් සිත් දරව් මේ බණ ක දූ

මොක් සැප පතා වසනා ලෝ සතා සිතා
දුක් දැක සසර ආලය හළ හොතා යුතා
දුක් ලැබ නෙ දන රැුස් කරනා සිතා යුතා
දුක් කර කල් නොයිඳ පින් කළ හොතා යුතා

අස මි න මේ දහම් අඟනෝ ගෙන සිත ට
යටැ සි න රවා වත් නො බලා තම හිමි ට
වස මි න රන් රස සෙ එකඟින් අදර කො ට
උප දි නු යසෝදර බිසවුන් ලෙස සොඳ ට

හිමි ට ඇති පහසු අපහසු නො බල මිනී
අප ට මෙ නම් දෙය දෙය ගෙනව කිය මිනී
සිත ට දුක් දෙවන බස් කිසි නො කිය මිනී
සොඳ ට සිටිනු මැන සිය හිමි වෙත පෙ මිනී

දුක ක් වන් කලට අත මිට හිඟ වෙමි න
සෙත ක් වන් කලට වැඩියෙන් දයාවෙ න
ඇද ක් නො ව කතුනි හිමි සැලකුවෝති න
කිමෙ ක මොක් දකිනු බැරි යසොදරා මෙ න?

රැක පතිදම් යසෝදර බිසවුන් ලෙස ට
දුක සැප දෙකෙහි වෙනසක් නො ව එක ලෙස ට
එක හිමි පතා සිටියොත් ළඳුනි බැති කො ට
සැක නැත සගපවග මතු වර ලැබෙනව ට

ඉන් නි සා ලියනි හිමි හට යටහති න
දොම් න සා නො වී ලෙඩ දුකෙහි සතති න
අන් දෙ සා නො ලා සිතූ යසොදරා මෙ න
පින්රැ සා කරව් සග මොක් ලබන මෙ න

සැමා සුරනි ගෙන පින් සිත යුරා පු රා
යොමා සුබ වැඩෙහි සිත නිරතුරා ති රා
පෙමා කර සතන් රැක දුක් දුරා හැ රා
අමා මහ නිවන් ලබනුය තිරා ස රා

උණ.

උණ ගත් විට හරිම අමාරුය. ඇඟට පන නැත. කෑමට පිරියකුත් නැත. උණ ගත් විට ප්‍රතිජීවක හෙවත් ඇන්ටි බයොතික් විශාල ප්‍රමාණයක් බීමට සිදුවේ. එයින් බඩේ දැවිල්ල හෙවත් බඩේ ගෑස් පත්තු වීමට පටන් ගනී. එය තවත් කරුමයකි... උණ වැඩි වූ විට කමිසය ගලවා ෆෑන් එකක් දමා ඇඟට හුලං වැදීමට සලස්වයි. එවිට තද සීතලක් දැනෙන අතර හය වසරේදී මුලින්ම ඉගෙන ගත් කුණු හරුප පවා සිහියට නැගේ. උණ තිබෙන විට ඔෆිස් නොයා යුතුය. මන්ද, උන පිටින් ඒ/සී එකේ ඉන්න එක හරියට ෆිල්ම් හෝල් එකකට ගිහින් හිරිතික් රෝෂන් ඉන්න හින්දි පිචර් එකක් බලනවා වගේ නිසාය. ඊට වැඩි කරුමයක් තවත් නැත. අපේ නංගීට නම් ලේසියෙන් උණ ගන්නේ නැත. ඒ එයාට නිතරම උණ කටු තුන හතරක උණ තිබෙන නිසාය. උණ වැඩි වූ විට කියවීමට පටන් ගන්නවාලු. ඒකට කියන්නේ උණ විකාරෙන් දොඩවීම කියාය. මටත් ටිකක් උණ වැඩියි වගේය.

මගෙ පුතේ..

අනේ කාලේ ලංකාවේ වාසේ...

ලංකාවේ දේශපාලනය කියන්නේ කතා කරන්න අකමැතිම, අප්‍රසන්නම මාත්‍රුකාවක්. ඒ තරමටම ඒක තිත්ත වෙලයි තියෙන්නේ. ඒත් පහු‍ගිය දවසක පත්තරේක තිබුන ලිපියක් නිසා මේ ටික ලියන්නම හිතුනා.

ගිය සුමානේ දිනපතා පත්තරේක තිබුනා, මේ දේශපාලනය කියන 'රස්සාව', එහෙම නැත්නම් 'බිස්නස්' එක කරන 'උතුමාණන් වහන්සේලා' ලක්ෂ 50කට රක්‍ෂණය කරන්න 'අමාත්‍ය මණ්ඩල' අනුමැතිය ලැබුනාය කියලා. ඒ එයාලට ත්‍රස්තවාදීන්ගේ මරණ තර්ජන තියෙන නිසාලු. තමන්ට තර්ජන තිබෙනවා කියලා, තමන් විසින්ම රක්‍ෂණ අාවරණයක් ලබාගන්න තීරණය කරලා, ඒකට තමන් විසින්ම අනුමැතියත් ලබාදීලා! හැබැයි රක්‍ෂණ අාවරණය ගන්නේ තමන්ගේ සල්ලි වලින් නෙමෙයි. ඒක විතරක් අාණ්ඩුව ගානේ. හහ්.. නරකම නෑ වැඩේ!!

එතකොට ලංකාවේ ත්‍රස්තවාදීන්ගෙන් මරණ තර්ජන තියෙන්නේ ඒ උතුමාණන්ලාට විතරද? උතුරේ කොටි එක්ක යුද්ධ කරන ත්‍රිවිධ හමුදාවේ සහෝදර සහෝදරයින්ට ඔය කියන ත්‍රස්තවාදී තර්ජන නැත්ද? මායිම් ගම්මාන වල ඉන්න අහිංසක ජනතාවට ඔය තර්ජන නැත්ද? ඒ අහිංසකයින්ට ඔය කියන රක්‍ෂණ අාවරණ අකැපද?

අනිත් කාරණාව මේ උතුමන්ලාට මරණ තර්ජන තියෙන්නේ රටේ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ වැරැද්ද නිසාද? ඔය කියන උතුමන්ලාම අවුරුදු විසිගානක් තිස්සේ කරපු 'දේශපාලනය' නිසාම නෙමෙයිද ඔය තර්ජන අැතිවෙලා තියෙන්නේ? මම එහෙම අැහුවේ ඔය රක්‍ෂණ අාවරණය සඳහා අාණ්ඩුව වියදම් කරන්නේ මහජනතාවගේ සල්ලි නිසයි. අනේ හැබෑටම මුලු රටක ජනතාවකට පහසුකම් සලසන්න තියෙන සල්ලි, දේශපාලන ලොකු පුටුවල ඉන්න කීපදෙනෙක් වෙනුවෙන් වියදම් කරන්න මුන්ට ලැජ්ජාවක් නැති හැටි!!

මේ රක්‍ෂණ අාවරණයට අහු නොවෙන, ඒත් සැබැවින්ම මේ රක්‍ෂණ අාවරණය ලැබිය යුතු තවත් වටිනා පිරිසක් ඉන්නවා. ඒ තමයි ඔය උතුමාණන් වහන්සේලාට අාරක්‍ෂාව සපයන ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයින්. ත්‍රස්තවාදී තර්ජන තියෙන මැති අැමැතිවරු අාරක්‍ෂා කරන අාරක්‍ෂක භටයින්ට ඔය කියන ජාතියේ රක්‍ෂණ අාවරණයක් අරන් දෙන්න තරම් උවමනාවක් අපේ දේශපාලන ලොක්කොන්ට නැහැ. බැරිවෙලා හරි ඒ අාරක්‍ෂක භටයෙකුට අනතුරක් උනොත් ‍රුපියල් ලක්‍ෂයක් හමාරක් දීලා අැඟ බේරගන්න පුලුවන් නිසා වෙන්න අැති ඒ. පසුගිය කාලේ ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයකින් මිය ගිය අමාත්‍යවරයකුගේ අාරක්‍ෂක නිලධාරීන්ට සිද්ධ උනේ ඔය ටිකමනේ.

අපේ අාච්චි කියනවා වගේ, මෙව්වා ගැන කතා කරනවට වැඩිය හොඳයි කට බිම උලා ගන්නවා. ඒත් ඉතිං අැස් කන් පියාගෙන අැටි කෙහෙල් කාපු උගුඩුවෝ වගේ මේ නාටක දිහා හැමදාම බලාගෙන ඉන්න පුලුවන්ද?

කසුන් කල්හාර

අද උදේ ගුවන් විදුලියට කන් දීෙගන ඉන්න ගමන් ලස්සන සින්දුවක් අැහුනා. "මීදුම් දුමාරයේ... සීතල හැන්දෑ යාමේ..." බොහොම ලයාන්විත ඒත් සෘජ‍ු පිරිමි කටහඬකින් ගැයුනු ඒ ගීතය කාෙගද කියලා අඳුන ගන්න අමාරු උනේ නැහැ. කසුන් කල්හාර තමයි ඒ ගීතය ගායනා කරේ. කසුන්ගේ අනිත් හැම හැම ගීතයක වගේම මේ ගීතයෙත් බොහොම ඉහල සංගීත සංයෝජනයක් තිබුනා. කොටින්ම කියනවනම් ඒ ගීතයෙත් 'කසුන් කල්හාර' ලකුණ තිබුනා.

"මීදුම් දුමාරයේ" පද රචනය කාෙගද කියලනම් හොයාගන්න බැරි උනා. කාෙග උනත් බොහොම ස‍න්දර වගේම අර්ථවත් පද අැමුණුමක් ඒ ගීතයෙ තිබුනා. කොහොමත් කසුන් කල්හාර දැන් ඉන්න බොහොමයක් නවක ගායක ගායිකාවන් වගේ අරුත් සුන් 'සින්තටික්' සින්දු කියන්නේ නැහැනේ. කසුන් ගැන වචනයක් ලියන්නම ඕෙන කියලා හිතුනේ ඔන්න ඔය හේතුව නිසාම තමයි. ගීත වල විතරක් නෙමෙයි පුද්ගලිකවත් කසුන් තුල මේ වියත් බව පේන්න තියෙනවා. විශේෂයෙන් සම්මුඛ සාකච්චා වලට අාවහම කසුන් වෙනත් අාධුනිකයින් වගේ 'පොර ටෝක්ස්' දෙන්නේ නෑ. හැබැයි තමන්ට කියන්න ඕන දේ එලිපිටම කියනවා. අැත්තටම කසුන් වගේ නිර්ව්‍යාජ, පොලොවේ පය ගහලා ජීවත් වෙන අය කෙලින් කතා කරන්න බය වෙන්න ඕනෙ නැහැ.

බොලඳ පද රචනා රැගත්, අඩ නිරුවත් රූප රචනා සහිත (ගීතය ජනප්‍රිය කිරීමට යොදාගත්), ඉංග්‍රීසි හෝ සිංහල රැප් කෑල්ලක් දාගත්ත, නිර්මාණාත්මක සහ අර්ථාන්විත බවින් තොර "බොම්බයි මොටයි" ගීත බිහිවන අද කාලේ, කසුන් කල්හාර වැනි අයගේ නිර්මාණ, කතරට වැහැපු වැස්සක් වගේ. හැබැයි මේ නිරුදක කතර කෙම් බිමක් වෙන්න නම් ඒ වැස්ස දිගටම වහින්න ඕනෙ.

ජාත්‍යන්තර මව් භාෂා දිනය.

ඊයේ ජාත්‍යන්තර මව් භාෂා දිනය. කාලෙකට පස්සේ ලංකාවේ ගොඩ දෙනෙක්ට - විශේෂයෙන් විද්වත් අයට - තමන්ගේ මව් භාෂාව සිංහල බව මතක් වෙලා. උදේ ඉඳන්ම මව් භාෂාවේ අගය ගැන, වටිනාකම ගැන මොරදෙනවා. ඒත් ඒ ගොඩදෙනෙකුට අද වෙනකොට ඊයේ කියවපුවා අමතක වෙලා. පෞද්ගලික එෆ් එම් නාලිකා ව‍ලටත් හදිස්සිෙයම මව් භාෂාෙව් වටිනාකම මතක් වෙලා. වෙනදා මව් භාෂාව අනුභව කරන ඒ ගොල්ලෝ ඊයේ විශාල දුකකින් කතා කරේ භාෂාවේ පරිහානිය ගැන... කාට කියන්නද ඉතිං මෙව්වා.

අැත්තටම ලංකාෙව් ඉන්න ගොඩ දෙනෙකුට වඩා තමන්ගේ මව් බස ගැන අවංක කැක්කුමක්, අාදරයක් තියෙන්නේ පිට රට වලට ගිහිං ඉන්න සිංහල අයට තමයි. පිට රටවල් වලදි තමන්ෙග් මව් භාෂාවෙන් කතා කරන්න ඒ උදවිය ගොඩාක් කැමතියි. හැබැයි ඔය අතරේ ඒරොප්පෙට පය ගහපු ගමන් තමන්ගේ මව් භාෂාව විතරක් නෙමෙයි ගම රට පවා අමතක වෙන 'කලු සුද්දෝ' නැතු‍වම නෙමෙයි.

හැබැයි ලංකාවේ නම් ඉතිං දැන් සිංහලෙන් කතා කරන එක ටිකක් ලැජ්ජාවට කාරණයක් වේගෙන තමයි එන්නේ. බොහොමයක් පෞද්ගලික අායතන වල වගේම රාජ්‍ය අායතන වලත් කතාව ඉංග්‍රිසියෙන් විතරයි.ඒක නරකම නැහැ. ඒත් කොයි වෙලෙත් කඩුව වනන්න ඕනෙ නැහැනෙ. අත්‍යවශ්‍ය රාජකාරි කටයුතු වලදි අැරෙන්න නිතර දෙවේලේ ඉංග්‍රිසියෙන් කතා කරන එක මෝස්තරයක් වෙලානෙ. ඕකට ප්රධානම හේතුව තමයි පරගැති මානසිකත්වය. ජර්මනිය, ජපානය, ඉතාලිය, ප්රංශය වගේ රටවල් වල ඔය පරගැති මානසිකත්වය නැහැ. ඒක නිසාම ඒ රටවල් වල ප්රධාන භාෂාව තමන්ගේ මව් භාෂාව මිසක් ඉංග්රීසිය නෙමෙයි.

අපේ රටේ ඉන්න සමහර භාෂා විශාරදයින්, මහාචාර්ය වරු පවා තමන්ගේ ගොඩාක් පොත්, ලිපි ලේඛණ ලියන්නේ ඉංග්රිසියෙන්. මටනම් තේරෙන්නේ නැහැ ඒ මොන හේතුවක් නිසාද කියලා. හැබැයි ඒ බොහොමයක් මහාචාර්ය වරු ගොඩාක් කල් පිට රට වල වාසය කරපු උදවිය. බාගෙ වෙලාවට ඒ හින්දා වෙන්න අැති ඉංග්රිසියෙන් පොත් ලියන්නේ. අපිට ඉතිං ඒ පොතක් කියවන්න ඒකෙ සිංහල පරිවර්ථනයක් නිකුත් කරනකම් බලං ඉනින ඕනෙ. ගිය සුමානේ සති අන්ත පත්තරේක එක්තරා මහාචාර්ය තුමෙක් කියලා තිබුනා ලංකාවේ ගොඩක් විද්වතුන් ඉංග්රිසියෙන් පොත් ලියන්නේ තමන්ගේ අදහස් ජාත්යන්තරයට යවන්න ඕන නිසා කියලා. ඉතිං ඔය මහා අදහස් ටික සිංහෙලන් ලියලා ඒකෙ පරිවර්ථනයක් රට යවන්න බැරිද? තමන් ලියන පොත්, තමන් උපන්, උගත් තමන්ගේ මව් රටට වඩා පිට රටට යවන්න දඟලන මේ වගේ 'උතුමන්'ලා ගේ පහත් පරගැති මානසිකත්වය පැහැදිලියිනේ. අනේ උන්ගේ මහ ලොකු අමන පොත් අපිට නැතුවට කමක් නැහැ.

ලංකාෙව් පෞද්ගලික ගුවන්විදුලි නාලිකා.

ඔන්න ඉතිං හා හා පුරා කියලා මමත් අන්තර්ජාලයට මගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න යනවා. ෙම්ක අලුත් අත්දැකීමක් වෙග්ම විශාල අාඩම්බරයකුත් ෙගන ෙදන වැඩක්. ෙමාකද මම මගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්ෙන් මගේ මවු භාෂාෙවන්. ඉතිං සිංහලයෙක් විදියට මට සෑෙහන්න අාඩම්බරයි ඒ ගැන.

මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් මගේ හිෙත් විශාල කනස්සල්ලක් තිබුනා. ඒ ලංකාෙව් තිෙයන සිංහල ගුවන්විදුලි නාලිකා වලින් ලස්සන සිංදු අැෙහන්ෙන් නැති එක ගැන. මම ලස්සන සිංදු කියලා අදහස් කරේ පණ්ඩිත් අමරදේව, වික්ටර් රත්නායක, ගුණදාස කපුෙග්, සුනිල් එදිරිසිංහ සහ නන්දා මාලණී වැනි මහත්ම මහත්මීන්ෙග් හරවත්, රසවත් ගීත. ෙම් කනස්සල්ලට තවත් ෙහ්තුවක් උනා පෞද්ගලික ගුවන්විදුලි නාලිකා වල භාවිතා කරපු භාෂා ශෛලිය සහ ඉතාමත් පහත් ෙපලේ වැඩසටහන්. රූපවාහිනී නාලිකා වල විකාශනය ෙවන ඉන්දියානු අාභාශය තිෙයන ෙගාන්පාට් බලන්න බැරි නිසා ෙර්ඩිෙයා්ව දාගත්තම ඒක ඊට එහා!

ඒ ෙකාෙහාම උනත් මෑතක ඉඳලා මම ෙම් කියාපු කනස්සලු ගතිය ටිකින් ටික මග අැරීෙගන යනවා. ඒ අපිට "දිරවන" ගුවන් විදුලි නාලිකා කීපයක් අලුතින් අාරම්භ ෙවච්ච නිසා. ෙම් අලුත් "සංවර" ගුවන් විදුලි නාලිකා අතරින් ඉදිරිෙයන්ම ඉන්ෙන් 'රංගිරි ශ්‍රී ලංකා' ගුවන් විදුලි ෙස්වයයි. රංගිරි ශ්‍රී ලංකා වැනි ගුවන් විදුලි නාලිකාවක් සෑෙහන කාෙලක ඉඳලා ලංකාවට අත්‍යවශ්‍ය ෙවලා තිබුෙන. ෙලා්ෙක් ෙගාඩක් රටවල් වල අනිත් හැම අාගමකම ගුවන් විදුලි සහ රූපවාහිනී නාලිකා තියනවා. ඒත් අෙප් ලංකාෙව් එෙහම ෙදයක් තිබුෙන් නැහැ. තිබුෙන් බෞද්ධ පුවත්පත් පමණයි. රංගිරි ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලි නාලිකාෙවන් සහ රූපවාහිනී නාලිකාෙවන් ෙම් අඩුව සමපූර්ණෙයන්ම වාෙග් නැතිකරලා තියනවා. රංගිරි ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලි නාලිකාෙව් වැඩ කරන නිෙව්දක නිෙව්දිකාවන්ෙග් භාෂාවත් ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන වැඩසටහනුත් ඉතාම ඉහල ප්‍රමිතිෙයන් සහ ගුණාත්මක බවින් පරිපූර්ණයි. ෙබාෙහාමයක් පෞද්ගලික ගුවන්විදුලි නාලිකා වල වසංගතයක් ෙවලා තිබුන භාෂාව 'කෑෙම්' ෙරා්ගය රංගිරි ගුවන්විදුලි ෙස්වයේ නිෙව්දක නිෙව්දිකාවන්ට නම් වැලඳිලා නැහැ. ඒ ගැන පූජ්‍ය ඉනාමලුෙව් ශ්‍රී සුමංගල හිමියන්ට බෙහෙවින් ස්තුතිවන්ත ෙවන්න ඕෙන.

ෙම් අතරට තවත් ගුවන් විදුලි නාලිකා කීපයකුත් අලුතින් එකතු උනා. ඒ සියත ගුවන් විදුලිය සහ වී එෆ් එම් ගුවන් විදුලියයි. අෙප් ලක්හඬ ගුවන් විදුලියත් ෙම් අතර ඉන්න බව කියන්නම ඕෙන. හැබැයි ලක්හඬේ වැඩකරන අලුත් නංගිලා මල්ලිලාෙග් දැනුම මදිකම සහ පරිනත බවින් අඩුකම නිසා ෙගාඩාක් අඩුපාඩු සිද්ද ෙවනවා. ෙම් ලඟදි දවසක ලක්හඬේ මල්ලි ෙකනෙක් ගලේෙවල පැත්ෙත් ඉඳන් සජීවී වැඩසටහනක් ඉදිරිපත් කරා. ෙම් වැඩසටහනට තමන්ෙග් අදහස් දක්වන්නට අාවා 'ගාමා ගාමිණී' මහත්මයත්. කවුද ෙම් ගාමා ගාමිණී කියලා අමුතුෙවන් කියන්න ඕෙන නැහැෙන්. ඒත් ලක්හඬේ වැඩසටහන ෙමහෙයවපු මල්ලී ෙම් ගාමිණී මහත්මයා ගැන දන්ෙන් නැහැ. ෙකාෙහාමහරි ගාමිණී මහත්මයා ලක්හඬ ගැන තමන්ෙග් අදහස් ඉදිරිපත් කරා. අන්තිෙම්දී එතුමා කිව්වා "හැබැයි ලක්හඬ නාලිකාෙව් සමහර වැඩසටහන් ගැන අෙප් වැඩි ප්‍රසාදයක් නැහැ. විෙශ්ෂයෙන්ම සිංදු ශ්‍රී ලංකා වැඩසටහන සහ ඒක ෙමහෙයවන නිෙව්දකයින්ෙග් භාෂා ශෛලියට අෙප් වැඩි ප්‍රසාදයක් නැහැ" කියලා. අෙන් ඉතින් ෙම් ලක්හඬේ අෑෙයා ෙමාකද දන්නවද කරේ, දඩස් ගාලා එතුමාෙග් කතාව නවත්තලා දැම්මා. සැලුන් එකක ෙකාණ්ෙඩ කපාගන්න ගමන් ෙම්ක අහගෙන හිටපු මාව ගැස්සිලා ගියා. අෙන් ෙම් අපේ ලක්හඬ ෙන්ද කියලා.

ඊෙය් හවස ෙකාළඹ ෙජා්න් ද සිල්වා රඟහලේ හරිම ෙසාඳුරු ප්‍රසංගයක් පැවැත් උනා. ඒ අෙප් වික්ටර් රත්නායක මහත්මයගේ 'ගෑණු ලමයිෙන්' සංගිත ප්‍රසංගය. වික්ටර් රත්නායක මහත්මයගේ සංගීත දිවියට හතලිස් වසරක් පිරීම සහ එතුමාෙග් හැට හය වැනි ජන්ම දිනය නිමිති කරෙගනයි ෙමම සංගීත ප්රසංගය පැවැත් උෙන්. මම කලින් කියපු සියත ගුවන් විදුලිෙයන් තමයි ෙමම වැඩසටහන සංවිධානය කරලා තිබුෙන්. ඒකට නම් සියත කාර්ය මණ්ඩලයට පිං සිද්ධ ෙවන්න ඕෙන. ෙම් සියත නාලිකාවත් අෙප් කනට දිරවන ගුවන් විදුලි නාලිකාවක්. ෙවන කිසිම ගුවන් විදුලි නාලිකාවකින් අැෙහන්නේ නැති ෙගාඩාක් පරණ ගීත පවා සියත නාලිකාෙවන් ප්රචාරය කරනවා. ඒ වෙග්ම ෙබාෙහා්ම හරවත් ෙවනත් වැඩසටහනුත් සියෙතන් ඉදිරිපත් කරනවා. ෙකළවරක් නැතිව එක දිගට යන ෙවලඳ දැන්වීම් නැතිකමත් සියතේ විෙශ්ෂ ලක්ෂණයක්. ෙවලඳ දැන්වීම් නැතුවම ෙනාෙවයි. නමුත් පාලනයකින් යුතුවයි ඒවා ප්රචාරය කරන්නේ.

මම ෙම් කියපු සියලුම ගුවන් විදුලි නිලිකා අතරින් රසවත් බවින් සහ හරවත් බවින් ඉන්න තවත් ගුවන් විදුලි ෙස්වයක් තමයි වී එෆ් එම් ගුවන් විදුලි ෙස්වය. වී ගුවන් විදුලිෙයන් පරචාරය ෙවන්ෙන් පද රචනයෙන් සහ සංගීතයෙන් ෙබාෙහාම ඉහල ප්රමිතිෙය් ගීත පමණයි. ෙකාටින්ම කියනවනම් මෑතකදි බිහිෙවච්ච කසිකබල් හචා සිංදු වී එෙක් ප්රචාරය ෙවන්නේ නැහැ. වී නාලිකාෙව් තවත් විෙශ්ෂ ෙදයක් තමයි හැම ගීයකටම පස්සේ ඒ ගීතයේ පද රචනය, සංගීතය සහ ගායනය සඳහා දායක වූු ශිල්පීන්ෙග් නම් ප්රචාරය කිරීම. අැත්තටම ඒක ෙවනත් ෙබාෙහාමයක් ගුවන් විදුලි නාලිකා වලින් සිදු ෙනාෙවන ෙදයක්. අනිත් එක වී ගුවන් විදුලිෙය් ප්රචාරය කරන වැඩසටහනුත් ඉතා ඉහල තත්වයේ කාලීන වැඩසටහන් බව ෙනාකියම බැහැ. සතිෙය් දිනවල උෙද්ට යන '8-10' කථිකාවත්, ෙසනසුරාදා උෙද්ට යන 'සුලු පැමිණිලි' වැඩසටහනත් ෙම් අතරින් ප්රධාන තැනක් ගන්නවා. හැමදාම හවසට විකාශය වන 'හිත අද්දර' වැඩසටහනත් ෙබාෙහාම අාදරයෙන් සවන් ෙදන්න පුලුවන් වැඩසටහනක්. ඒක ඉදිරිපත් කරන නිෙව්දක ෙසායුරාෙග් කටහඬත් ඉදිරිපත් කරන ශෛලියත් ගීතයක් වගේම මිහිරියි.

මෑතකදි අාණ්ඩුෙවන් ෙම් 'සිල්ලර' ගුවන් විදුලි නාලිකා කීපයක් තහනම් කරපු එකත් ලංකාෙව් ගුවන් විදුලි රසිකයින්ට ෙවච්ච විශාල ෙසතක්. ඒ තහනමින් පස්ෙස් 'කනක් අැහිලා බස් එකක යන්න පුලුවන්' කියලා මිනිස්සු කියනවලු! ෙකාෙහාම උනත් දැන් ලංකාෙව් තිෙයන ෙම් අලුත් ගුවන් විදුලි නාලිකා නිසා මට නම් ෙලාකු සැනසීමක්, සතුටක් තියනවා. හැබැයි ෙපාඩි බයකුත් නැතුවාම ෙනමෙයි. ඒ මම ෙම් කියපු ඉහල රසවත් බවින් යුත් ගුවන් විදුලි නාලිකා දිගටම පවතීවිද කියලා...